اصطلاحات رایج در دیتاشیت رنگ

1-1 خشک شدن سطحی[1]

مطابق استاندارد ISO 1517 خشک شدن سطحی رنگ زمانی رخ می دهد که گرد و غبار نتوانند بر روی سطح رنگ کاری شده بچسبند.

2-1 خشک شدن قابل لمس[2]

خشک شدن قابل لمس زمانی است که اگر فشاری جزئی به سطح رنگ وارد نماییم رنگ فرو نرود، در واقع نباید خاصیت ارتجاعی داشته باشد.

3-1 خشک شدن قابل حمل[3]

زمانی است که فیلم رنگ به قدری سفت شده است که می توان با احتیاط آن را گرفته و حمل کرد.

4-1 خشک شدن قابل رنگ کاری مجدد[4]

مدت زمانی است که پس از آن می توان لایه بعدی رنگ را روی سطح اعمال کرد بدون این که لایه ها با هم مخلوط شوند.

این پارامتر ها در دمای 20 درجه سانتی گراد (68 درجه فارنهایت) اندازه گیری می شوند، بدیهیست که با افزایش دما فرایند خشک شدن تسریع یافته و این زمان کم تر می شود و بلعکس با کاهش دما این زمان بیشتر می‌شود. در صورتی که ماکزیمم زمان رنگ کاری مجدد سپری شود، به منظور اطمینان از چسبندگی لایه بعدی می بایست لایه مورد نظر را به اندازه کافی زبر کرد. همچنین اگر فرآیند رنگ آمیزی در شرایط محیطی بسیار آلوده انجام شود، بهتر است قبل از رنگ کاری مجدد، سطح را با روش هایی چون شستشو با آب فشار قوی از آلودگی پاک کرد.

5-1 سخت شدن کامل[5]

سخت شدن کامل زمانی رخ می دهد که فرآیند تبخیر حلال (در رنگ های هوا خشک) پایان یافته و واکنش های شیمیایی بین هوا و فیلم رنگ (در رنگ های اکسیداتیو) و در رنگ های دو جزئی واکنش شیمیایی بین اجزاء مختلف رنگ پایان یافته و فیلم خشک نهایی حاصل شده باشد. برای رنگ های دو جزئی معمولا زمان سخت شدن[6] نهایی در دمای 20 درجه سانتی گراد (68 درجه فارنهایت) عنوان می شود و همان طور که قبلا گفته شد افزایش دما این زمان را کوتاه تر می کند به طوری که برای رنگ های دو جزئی به طور معمول با افزایش هر 10 درجه سانتی گراد زمان سخت شدن نصف می شود و با کاهش دما به همین میزان، زمان سخت شدن به دو برابر می رسد.÷