پوشش های ضد زنگ

رنگ زرد بدنه بمب‌افکن‌های آمریکایی در سال ۱۹۴۲ که بوسیله پوششی حاوی روی کرومات رنگ آمیزی شده ‌است.

در این نوع از پوشش ها از انواعی از پیگمنت ها استفاده می شود که در صورت تماس با اکسیژن هوا پوششی مقاوم روی سطح فولاد ایجاد می کند. در نتیجه به این نوع از پوشش ها پوشش های واکنش پذیر[2] نیز گفته می شود. هنگامی که پیگمنت در معرض نفوذ اکسیژن هوا قرار می گیرد، با آن واکنش داده و لایه مقاوم به نفوذی را تشکیل می‌دهد که روی سطح فولاد را می پوشاند.

در نتیجه این نوع از پوشش های ضد زنگ می باید حتما بلافاصله روی سطح فولاد قرار بگیرند. طیف گسترده ای از پیگمنت ها در این دسته از پوشش ها مورد استفاده قرار می گیرند. پیگمنت هایی چون سرب قرمز، روی کرومات، اکسید آهن، کلسیم بروسیلیکات و برخی از ترکیبات مولیبدن از جمله مهمترین پیگمنت های با خاصیت بازدارنده است. از مهمترین محاسن این نوع از پوشش ها قیمت پایین تر آن نسبت به دیگر روش های ضد زنگ در پوشش ها است. همچنین از مهمترین معایب این نوع از ضد زنگ ها، ناکارآمدی آن در شرایط غوطه وری مانند منطقه زیر خط آبخور کشتی ها است.

• • • پوشش های فدا شونده[3]

یک پوشش سطحی به طور قطع در طول زمان دچار کندگی و خراش هایی خواهد شد. در نتیجه مکانیسم پوشش بازدارنده در این شرایط دیگر کارایی نخواهد داشت. برای حل این مشکل چاره دیگری اندیشیده شد که عبارت است از استفاده از پیگمنت هایی که بتوانند برای فلز نوعی حفاظت کاتدی ایجاد کنند. در خوردگی گالوانیک، فلزی که فعال تر باشد، زودتر و بیشتر خورده می شود. در نتیجه می توان با یک فلز خنثی تر در سری گالوانیک از یک فلز فعال تر حفاظت کرد.

این اصل در پوشش های ضد زنگ نیز به کار می رود، به این ترتیب که مثلا از پوشش های حاوی پودر فلزی روی(Zinc) برای حفاظت از سازه های فولادی استفاده می شود. در این نوع پوشش ها مادامی که سطح پوشش دچار خراش یا لکی نباشد، مکانیسم محافظت ایجاد سد مقاوم است. اما به محض ایجاد یک خراش سطحی، مواد بازدارنده موجود در رنگ وارد عمل شده و در آن ناحیه یک پیل الکتروشیمیایی ایجاد می کنند که در آن سطح فلز کاتد و ماده بازدارنده آند خواهد شد و به این ترتیب از بدنه فلز حفاظت می کنند.

پوشش های غنی از روی[4]که در آن از پودر فلزی روی استفاده می شوند کاربرد زیادی به عنوان آستر ضد زنگ در شرایط خورندگی شدید دارند. در این نوع پوشش ها درصد بالایی از وزن کل پوشش خشک شده را روی تشکیل می دهد (حتی تا حدود 95% وزنی پوشش نهایی) به طوری که در پوشش نهایی، ذرات فلزی روی در تماس مستقیم با هم قرار می گیرند. از دیگر ویژگی های این نوع پوشش دانسیته بالای آن است. به طوری که برای نمونه پوشش غنی از روی اپوکسی زینک ریچ بیش از g/cc 2.5 دانسیته دارد.

بزرگی این عدد زمانی که با دانسیته آب خالص که 1 g/cc است مقایسه گردد، مشخص می شود.

معمولا از دو پایه رزینی اپوکسی و اتیل سیلیکات برای رنگ های زینک ریچ استفاده می شود. نوع اپوکسی آن به پوشش های فداشونده آلی[5] و نوع اتیل سیلیکات آن به پوشش های فداشونده معدنی[6] معروف است. مزیت مهم زینک ریچ های معدنی، مقاومت بالای آن ها در برابر حرارت است.

برای اطلاعات بیشتر پیرامون پوشش های مقاوم به حرارت کانسای، به این صفحه مراجعه نمایید.